Scena Teatralna Trójki

W specjalnym wydaniu naszej audycji przypomnimy "Księgę Eklezjastesa", którą wykonywał w spektaklu Piotra Cieplaka "Historia Jakuba" - Eryk Lubos. Spektakl miał premierę we Wrocławskim Teatrze Współczesnym w 2001 roku. Erykowi Lubosowi towarzyszyły na scenie Kormorany. Zespół umieścił to wykonanie "Księgi Eklezjastesa" na jednej z pięciu płyt w albumie "Musica Teatrale" z utworami z przedstawień w reżyserii Piotra Cieplaka. Prezentacji "Księgi Eklezjastesa" towarzyszyła rozmowa z Adamem Woronowiczem, aktorem współpracującym i zaprzyjaźnionym  z reżyserem oraz rozmowa z Tomaszem Cyzem - byłym studentem Piotra Cieplaka oraz Tomasza Mana, który widział premierowy pokaz "Historii Jakuba" we Wrocławiu.

W specjalnym wydaniu naszej audycji przypomnimy "Księgę Eklezjastesa", którą wykonywał w spektaklu Piotra Cieplaka "Historia Jakuba" - Eryk Lubos. Spektakl miał premierę we Wrocławskim Teatrze Współczesnym w 2001 roku. Erykowi Lubosowi towarzyszyły na scenie Kormorany. Zespół umieścił to wykonanie "Księgi Eklezjastesa" na jednej z pięciu płyt w albumie "Musica Teatrale" z utworami z przedstawień w reżyserii Piotra Cieplaka. Prezentacji "Księgi Eklezjastesa" towarzyszyła rozmowa z Adamem Woronowiczem, aktorem współpracującym i zaprzyjaźnionym  z reżyserem oraz rozmowa z Tomaszem Cyzem - byłym studentem Piotra Cieplaka oraz Tomasza Mana, który widział premierowy pokaz "Historii Jakuba" we Wrocławiu.

Autorka tekstu - Magdalena Drab, czerpała inspirację z prawdziwych wydarzeń. W latach dziewięćdziesiątych w Radomiu zawodnicy karate stworzyli gang. Zanim zostali schwytani, dokonali niemal trzydzieści napadów. Ich znak rozpoznawczy? Podczas włamań zachowywali się zaskakująco szarmancko, niemal empatycznie wobec swoich ofiar. Podczas jednego z takich włamań, w mieszkaniu Samotnej Matki pojawia się Zbir. Spotkanie, które miało być tylko kolejną kradzieżą, zaskakuje ich oboje…Reżyseria dźwięku: Andrzej Brzoska. Muzyka: Szymon Burnos. Obsada: Agnieszka Więdłocha (Samotna Matka) i Antoni Pawlicki (Zbir). Po słuchowisku krótka rozmowa z autorką i reżyserką.

Bezkompromisowa, brawurowa i głęboko osobista. Autobiograficzna proza Elizy Kąckiej to literacka eksplozja odwagi i wrażliwości. To opowieść o podwójnym doświadczeniu pewnej odmienności i nieprzystawalności do społecznych schematów i o mozolnym, lecz pięknym budowaniu nieoczywistej relacji. O byciu matką i córką, o dryfie przez życie, performowaniu codzienności i wydreptywaniu ścieżek wiedzy. O dzielności i miłości. O życiu w kokonie i odważnym przeobrażeniu się w motyla. O tym, jak słowa potrafią znaczyć więcej, niż się wydaje i jak to jest widzieć je w kolorach. R ozmowa z Elizą Kącką i Tomaszem Cyzem.

W jednym z bloków na zwykłym osiedlu kobieta coraz mocniej zanurza się w świat, który sama sobie stworzyła. Uważa się za królową Bonę, wydaje dekrety, czuwa nad porządkiem swojego dworu - córki, wnuczki i psa. W tym świecie absurd miesza się z czułością, a choroba z godnością. "Nie jestem jakaś chora" to słuchowisko o rodzinie, która próbuje zachować bliskość, gdy pamięć zaczyna się kruszyć.